Ziya Osman Saba - Sebil ve Guvercinler

30 Mart 1910' da İstanbul'da dunyaya geldi.Annesinin olumu onu en cok etkileyen olaylardan biri olmuştur.Şiirlerinde o eşsiz olum temasını Annesini kaybettiği icin kullandığı soylenir.Lise hayatında 1 sene sınıfta kalması onu Cahit Sıtkı Tarancı ile tanıştırmıştır.Bu iki olum şairi iyi bir dosttur ve birbirlerinden cok etkilenmişlerdir.

Bu iki şairin lise hayatlarında başlattıkları mektuplaşma olayı Ziya Osman Saba'nın olumunden sonra Cahit Sıtkı Tarancı'nın imzasıyla ''Ziya'ya Mektuplar'' adıyla 1957 yılında basımı yapılmıştır.Lise hayatında tanıştığı 6 arkadaşıyla Yedi Meşale adlı kitabı cıkarmıştır.( Yaşar Nabi, Sabri Esat, Cevdet Kudret, Vasfi Mahir, Muhammer Lutfi, Kenan Hulusi )1943' ''Sebil ve Guvercinler'' adlı muthiş kitabı yayımladı.Bu Yedi Meşale den sonra yaptığı ilk buyuk calışmaydı.İlk hikaye kitabı ise '' Mesut İnsanlar Fotoğrafhanesi''idi.Daha buna benzeyen cok başarılı bir hikaye 1957 yılında sona erdi.



SEBİL VE GUVERCİNLER

Cozulen bir demetten indiler birer birer,
Bırak, yorgun başları bu taşlarda uyusun.
Tutuşmuş ruhlarına bir damla gozyaşı sun,
Bir sebile dokuldu bembeyaz guvercinler...

Nihayetsiz collerin ustunden hep beraber
Gecerken bulmadılar ne bir ot ne bir yosun,
Urkmeden su icsinler yavaşca, susun, susun!
Bir sebile dokuldu bembeyaz guvercinler...

En son şarkılarını dağıtarak ruzgÂra,
Beyaz boyunlarını uzattılar taslara...
Bir damla suya hasret gideceklermiş meğer.

Şimdi bomboş sebilden selviler bir şey sorar,
Hatırlatır uzayan dem cekişleri ruzgÂr
Mermer basamaklarda ucuşur beyaz tuyler.

Ziya Osman SABA

[Sadece kayıtlı ve aktif kullanıcılar bağlantıları görebilir. ]


(alıntıdır)