Umut Sarıkaya - Benim De Söyleyeceklerim Var! (İki)

Arka Kapak:

Bir omur ailemle yaşamak... Duşuncesi bile cok korkunc geliyordu. Her gun bu evde bi ızdırap gibiyken, bir omur gecirmek, yavaş yavaş onlara benzemek. Ben akşam "televizyon karşısında uyuyacak adam değilim" diyordum kendi kendime. Kimse inanmazsa inanmasın ben şehir dışındaki bi universiteyi kazanacak, bu evden de bu mahalleden de bu şehirden de kurtulacaktım. Her gece yatarken hayaller kuruyordum. İlk yıl yurtta kalırdım, sonra bi eve cıkardım. Arkadaşlarım gelirdi eve. Cıkıp sabaha kadar sokaklarda gezerdik.... Daha oncede soylediğim gibi o yıllarda aklım az calıştığı icin sadece bu iki şeyi hayal edebildim eve cıkınca; "arkadaşlarım gelir, gece sokakta gezeriz."



ama bu kadarını hayal edebilmek bile guzeldi be. Bu duşunceler icersinde benden beklenmeyecek ustun bir calışma dsipliniyle kendimi derslere verdim. Surekli test cozuyor, bu buyuk maratonda diğer oğrencilerle aramdaki farkı kapatmaya calışıyordum. Onlar bir calışıyorsa ben iki calışıyordum. Annem babam gibi kanapede televizyon karşısında uyumamak icin, onlara benzememek icin calışıyordum. Artık nasıl geldiysem oyle hazırlanmışık sınava ki butun şehir dışı tercihlerimi gecip cok az sayıda yazdığım İstanbul ici tercihlerimden birini kazandım. Hem de eve cok yakın bir universiteyi...

Universiteyi kazandığım gun yıkılmıştım...

[Sadece kayıtlı ve aktif kullanıcılar bağlantıları görebilir. ]



[Sadece kayıtlı ve aktif kullanıcılar bağlantıları görebilir. ]



[Sadece kayıtlı ve aktif kullanıcılar bağlantıları görebilir. ]



[Sadece kayıtlı ve aktif kullanıcılar bağlantıları görebilir. ]