Mahmut Makal - Ağlatı

Mahmut Makal’ın kitabını cok kimseler okudu, o kitap ilgi ile okunmaya da değerdi. Ama Mahmut Makal tek değildir. Başkasınınkine benzemez bir kişiliği var elbette, o ayrı iş. Yalnız bilelim ki cevrelerine Mahmut Makal gibi bakan, gordukleri dertleri, aksaklıkları anlatan daha bircok gencler var. Ali Dundar da onlardan biridir.

Oyle sanıyorum ki edebiyatımızda bir Mahmut Makal cığırı, Mahmut Makal’lar cığırı acılıyor. Buna cok seviniyorum. Bugunku kuşak, Mahmut Makal’lar kuşağı. Bizim yapmadığımızı yapıyor, bize ofkelense, bize: “Siz hicbir şey yapmadınız, yurdu gercekten oğrenmeye, anlamaya calışmadınız” dese, hakkı vardır. Onların karşısında biz kucukluğumuzu anlamalıyız. Biz kapalı odalarda duşuncelere daldık, cigara dumanları arasından koyler gorduk, gercekte olmayan koyler, gercekte olmayan bir ulke... Yurdu da, yurdumuzla birlikte edebiyatımızı da bugunku gencler, Mahmut Makal’lar kuşağı kurtaracaktır. Gerceği onlar getiriyor edebiyatımıza. Onlardan sonra gelecek kuşak da o gercekler uzerinde duşunecek, o gercekleri duzeltmeğe, iyileştirmeğe calışacaktır.

Bugunkuleri, Mahmut Makal’ların, Ali Dundar’ların yazılarını okurken bir kotumserlik sezenler oluyor. Yanılıyorlar bence. O yazılarda kotumserlik yok. Bir sevgi, yurt uzerine bir titreme var. Gorduklerine ofkeleniyorlar, insanların o bicim yaşamalarını iclerine yediremiyorlar, onları sarsmağa, daha iyiye, daha doğruya goturmeğe ozeniyorlar. Boyle kotumserlik mi olur? İyimserliğin ta kendisi değil midir bu?

Doğrusunu soyleyelim, yurdu onlar bizden daha cok seviyor, yurtla bizden daha cok ilgileniyorlar. Hepsi de, yurda değinir değinmez, yani yurtla temas eder etmez, en guzel dili, en temiz dili buluveriyorlar. Mahmut Makal’ın, Ali Dundar’ın yazılarını okuyorum da bizim dil kavgalarımızdan utanıyorum doğrusu.

Nurullah Atac

Yayınevi: Literatur
Basım Yılı: 2015


[Sadece kayıtlı ve aktif kullanıcılar bağlantıları görebilir. ]