Octavio Paz - Oteki Ses

İnkılÂp Kitabevi, 1997, 147 s., pdf(ocr)

Kitabın son cumleleri: "Şiir, oğelerin, bicimlerin ve evrendeki yaratıkların kardeşliği uzerine kurulmuştur, kurtuluş modelidir. Hugo bunu muhteşem bir tumcede soyluyor. Tout cherche tout, sans but, sans trêve, sans repos ? Her şey her şeyi arıyor, amacsız, sonu olmadan, durmaksızın.? İnsan ve şiir arasındaki ilişki tarihimiz kadar eskidir: Tarihimiz, insanoğlunun insan olmaya başlamasıyla başladı. İlk avcılar ve toplayıcılar bir gun kendilerine şaşkınlıkla baktılar, bitmez tukenmez bir an, şiirin durgun sularında. O andan beri, insanlar kendilerine bu aynada bakmayı kesmiyorlar. Ve kendilerini, tek ve aynı zamanda, imgelerin yaratıcısı ve yaratılarının imgeleri olarak goruyorlar. Bu gerekceden oturu diyebilirim ki, kesinlik zerresiyle, insanlar oldukca şiir de olacaktır. İlişki her ne kadar bozuk olsa da. İnsan imgeleminden doğan ilişki olebilir, eğer imgelem olur ya da cururse. İnsanlar şiiri unuturlarsa, kendilerini unutacaklardır. Ve ilk kaosa geri doneceklerdir."